Professionaliteit uitstralen begint met jezelf zijn

Ik zie het al als hij binnenkomt: hij heeft weinig vertrouwen in de fotosessie. Is hij eerder slecht op de foto gekomen? Of weet hij zich gewoon geen houding te geven? Ik krijg er alleen maar meer zin in om hem zo authentiek mogelijk te portretteren. 

Edward is een van de CEO’s van wie ik binnen de multinational een bedrijfsportret ga maken. Voor op de website, want die is volgens de dame van P&O hopeloos verouderd. Hoewel ik bij de meeste bedrijven regelmatig over de vloer kom, ben ik hier voor het eerst. Edward heeft in zijn carrière al heel wat fotografen zien langskomen. Aan zijn uitdrukking af te lezen, is dit niet zijn hobby. 

Professioneel overkomen 
Ongeduldig gaat hij voor me zitten. Ik kan zien dat hij zijn antracietkleurige maatpak en bijpassende stropdas vanochtend zorgvuldig heeft uitgekozen. Zijn haar heeft hij zo-even in het toilet nog in de plooi gekamd. Door zijn secretaresse Anja weet ik al info van hem. Dertig jaar zit hij al binnen dit bedrijf, en hij runt een afdeling met maar liefst 500 man. Een mensen-mens, zo beschrijft Anja hem. Een geliefde manager, maar wel eentje van de oude stempel. 

Ik wil wel professioneel overkomen, start hij het gesprek. Fascinerend vind ik dat. Deze man beoefent al jaren zijn vak, en doet dat klaarblijkelijk goed.  En toch vindt hij het lastig om op de foto te gaan. Vaak ervaren mensen dat, omdat ze het idee hebben dat vooral de fotograaf in control is. Bovendien denken ze dat je een pose nodig hebt voor een foto. Een gedachte die allang achterhaald is. 

Ontspannen
Ik vraag hem naar zijn werk. Wat doet hij elke dag? Waar komt hij zijn bed voor uit? En waarin maakt hij het verschil? Ik zie hem al wat ontspannen. De meeste mensen praten graag over wat ze doen. Beetje bij beetje zie ik de mensen-mens waarover zijn secretaresse sprak, verschijnen. Als hij over zijn medewerkers praat, opent zijn gestalte zich. Zijn ogen krijgen een sprankel.

Wat mogen mensen zien, vraag ik hem vervolgens, en wat niet? Samen zoeken we naar wat hem past. Zijn rol, en wie hij is, met in ons achterhoofd de missie en de visie van het bedrijf. Gerust kijkt hij me aan, en dan beginnen we de shoot. Ik draai het kijkschermpje naar hem toe: nee dit is hem nog niet. Links is overduidelijk zijn ‘beste’ kant, en ik draai de camera wat. Na drie foto’s hebben we beet.  

Goede foto
Ja dit is wel wie ik ben, zegt hij enigszins verbaasd. Hoe doe je dat? En ik vertel hem over het geheim van een goede foto. Dat de tijd van zogenoemd zakelijke poses en bijbehorende gezichtsuitdrukkingen voorbij zijn. Dat alles persoonlijker mag. Veel beter, lacht hij. In die oude marketingeregels kon ik me toch al nooit vinden. 

En dat vind ik nu de uitdaging aan het maken van zakelijke foto’s. Mensen professioneel portretteren op een persoonlijke manier. Dat is ook de reden waarom ik vanaf heden alleen nog bedrijfsportretten en bedrijfsreportages maak. Daar ligt mijn hart en ben ik goed in. 

Tevreden klopt Edward de volgende CEO die ik mag fotograferen op zijn schouders. No worries, wees gewoon jezelf lacht hij hem toe. De rest regelt zij.